تأثیر تمرین ورزشی هوازی بر برخی علائم قاعدگی دانشجویان غیر ورزشکار

زمینه و هدف: دیسمنوره اولیه به قاعدگی دردناکی اطلاق می شود که فاقد عارضه پاتولوژیک لگنی بوده و حدود 80 درصد از زنان آن را تجربه می کنند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر تمرین ورزشی هوازی و بی تمرینی بر شدت دیسمنوره اولیه و میزان خونریزی قاعدگی در دانشجویان انجام گرفت. روش تحقیق: این مطالعه از نوع نیمه تجربی می باشد. آزمودنی های این تحقیق از بین دانشجویان دانشگاه های لرستان انتخاب شدند. پس از سنجش وضعیت سلامتی، تشخیص دیسمنوره اولیه و میزان خونریزی شدید قاعدگی، آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی با شرکت در یک برنامه تمرین ورزشی هوازی 8 هفته ای، سه جلسه در هفته تمرین نمودند. شدت دیسمنوره و میزان خونریزی قبل و بعد از 8 هفته تمرین هوازی و نیز پس از 48 روز بی تمرینی اندازه گیری شد. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و کوکران برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: تمرین ورزشی هوازی به طور معنی داری دیسمنوره اولیه و میزان خونریزی قاعدگی گروه تجربی را کاهش داده (001/0=p) ولی پس از 48 روز بی تمرینی آثار مثبت تمرین ورزشی هوازی بر این گروه از بین رفت. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین ورزشی هوازی منظم را می توان به عنوان روشی پیشگیرانه، درمانی یا کمک درمانی برای کنترل دیسمنوره اولیه و خون ریزی شدید قاعدگی مورد استفاده قرار داد.